از یه جایی به بعد کسی واسه تنهاییت نمیاد پیشت واس تنهاییش میاد پیشت

از یه جایی به بعد اشکاتم در نمیاد 

از یه جایی به بعد به جای روزی یه خطر روزی ده تا خط میوفته رو دستت

از یه جاییی به بعد دلت براش تنگ نمیشه براش اتیش میگیره

از یه جایی به بعد هیچکس درکت نمیکنه

 از یه جایی به بعد حاله بدت با قرصا هم خوب نمیشه

از یه جایی به بعد فقط بی صدا گریه میکنی

و از یه جایی به بعد ارزوت میشه مرگ

.

.

.

.

.

و یه روز میری خونه و تموم میگنی این لعنتیو